Yéni bir güne actıgmda gözlerimi .. Yanlızlgn yanı basmda öylcé drupbakar oldu.. Génis zamnla baslyan cümlélerin aynı sen gibi.. Hépsi gercklesmyeck rüyalrım sanki ..
GeL ßaK ßiR eLimde göKyüzü vaR haLa ÖteKinde kayıp giden yıLdızLar.. KorkuLarda ßenim umutLaRda *Beni ßıRaKma...*
Vakit doldu şimdi… prenses-kül kedisi heybetli araba-balkabağı oluverdi… Her şey kndine döndü bir anda… oyun bitti sadece camdan bir ayakkabı kaldı sana...
sen bir sonbahardın gönlümde düşmeye inatla karşı koyan son yaprak… direnmek onca acıya onca gözyaşını gözpınarlarında saniyesiz tutmak zorundaydık biz sustuğumuz zaman ağlardı yalnızlık bu şehirde korkular sarardı yürekleri ve aynı anda söze başlardık “aşkım” die şimdi kulağımda sadece bi çığlık bu söz çünkü sen son yapraktın sevgilim sonbaharda ve düşmeden bu aşkın yazını kışa çevirdin… oysa biz seninle bu şehrin tek yazı senesiz günler yaşayacaktın ama artık sana hasretim çoğaldıkça gücüm azalıyor SONBAHARIMDIN HİÇ YAPRAKLARINI DÖKMEYEN ANSIZIN RÜZGARLARA KAPILIP YOKLUĞUNLA KAVURDUN VE YAZIK BU AŞKTA PAYIMA YİNE HASRET DÜŞTÜ …. HASRETİN ADI YALNIZLIK BU ŞEHİRDE………..
Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil... Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım, susturacaktım içimdeki isyanı, Kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup ısıtacaktım yüreğini, Sevinçten ağlayacaktım bu defa, mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi, Dokunacaktım, sarılacaktım. Ama gelmedin, gelemezdin belki de gelmeye de Hiç niyetin yoktu aslında... Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum... Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi Ayrılığın ardından çalınan her şarkı umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş Gibi geliyor... Sevdiğim ne çok şarkı varmış, bunu senin gidişin gösterdi bana... Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm insanda, denizde, Gecede, uykumda... Nasıl beceriyorsun her yerde olabilmeyi... Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda değilsin ki? Gözyaşlarım asilliğini yitiriyor ve yenik düşüyorum sevdana... Gittin! Belki de hiç gelmemiştin ben, geldiğini sandım... Ayak uyduramadım yorgunluğuna... Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım... Kimi zaman bir çocuk oldum gülüşlerinde şımaran, kimi zaman çok mutlu; dokunuşlarında kendini bulan... Ama! En çok da imkânsızın oldum... Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum... İnanamadığın, Yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum... Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum, sessizce boşalan gözyaşların, birikmişliğin oldum... Yüreğindeki kadın ben olmak isterken yüreğine sığınan ve tozlanacak olan bir anı oldum... Hak etmediklerin, artık yeter dediklerin ve her şeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum... Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum? Sesin hep uzakları çağırıyordu, ben üstüme alındım, sana geldim... Bilseydim, bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim? Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda sadece bir mevsim yaşanan ama bir ömür gibi gelen aşk... Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini, öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum... Seni halen benimle biliyor ve seviyor ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum... Gittin! Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi... Suskunluğun en büyük silahındı, suskunluğunla vurdun beni asıl acı olan, canımı acıtan unutulmak... Söylesene unutulmak kime yakışıyor? Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor... Merak etme, üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor... Görüyorsun işte, aşk'a ve sana ihanet etmiyorum
.*arTık kıSa cümLeLer kuruy0rum sevDikLerim sevmeDikLerim yanımDa kabuLLenDim herŞeyi oLduğu qibi yoLa çıkTım yarınLara(!)..
* нani вikere DüşmüşTüm ya parçaLanmışTı yüreim.. * нani Sen TopLamışTın ya peki ŞimDi nerDesin (?)..
Bu hiddet benim! Kimse sahiplenmesin! Bütün suçlar yine benim! Kimse nezaketini araya vermesin suçtan pay çıkarmasın kendine! Hasarı tespit edin yeter! Bedelini fazlasına canımı ekleyip ödeyeceğim! .. Üstüm kalsın!
Sonunu bir türlü getiremediğim Bir hikayenin ana fikriydin sen.. Satırların altına baktım, Büyük harflerini taşıdım; Aşkımı önsöz yaptım.. Seni okumaya doyamayan ben; Aşk anlayışına anlayışsızdım.. “Bu kadar bilinmezliklerle, Ertelenen hayallerle, Bir efsaneyi tüketme..” Diyecekken; Yalanın bir satır başında karşıma çıktı.. Ve benim a(ş)k dediğime, sen kara dedin.. Aşk karalandı..! ..esas kız masalından çıkıyor esaslı sevenini bulamadı diye...
Elveda..! gözLerine yüreğimi verdigim hayaLi prensim... Elveda..! Adına AŞK dedigim diL sürtüşüm... Elveda..! KaLbimin kaza sonucu kazandığı yarabandı... ELVEDA...
