DİYOT'tan resimli şiirler

avuçlarında kaybolan ellerimle
sana uzanıyorum
tutup yeşertmek için seni
sözcüklerimiz birer yarasa
gün ışığında uçamıyor
yakana asılı bir utanç olmuş
göğsüne takılan saçlarım
ellerim o kadar az
kollarım o kadar kısa ki
eksiklikler getiriyorum sana
düşle yamanmış sevda
gece aynalara düşünce
karışıyor saçlarım
bir ben bir deniz tutuyor seni
konuştuğun uçurumlarda
yankılanan ismimin isim anası kim
gözlerimi al
defter aralarında kurut şimdi

benim sustuğum sözcükler
düşlerinden mektup olur çıkar mı...

kendini kanatmadan
alabilir misin gülü avucuna…

 

Bıraktığın yerdeyim,
Bekliyorum sessiz gel.

Duymasın ayak seslerini,
Yarası derin bu gönül.

Ağlamaktayım sevinçle gel,
Kapılarını açsın bir çağlayan olsun bu gönül.

Bıraktığın yerdeyim,
Bekliyorum hüzünle gel.

Sevinmesini öğrensin,
Benliğine küsmüş suskun bu yürek.

Bıraktığın yerdeyim,
Bekliyorum aşkınla gel.

Yaşamayı öğrensin yeniden,
Hayata küsmüş bu yürek.

Beni bana bırak kendin gel,
Bekliyorum çaldığın yıllarımı geri ver!​

 

"Seni seviyorum" deme bana
Bir kuş tüyü yığınının içinde kayboluyorum.
Sanki yumuşak bir zeminde ayaklarım
Karanlık boşluklara düşer gibi oluyorum.
"Seni seviyorum" deme bana
Heyecanlanıyorum.
Sanki kanat oluyor da kollarım
Bilmediğim göklerde uçuyorum.
Bir sıcaklık dolaşıyor damarlarımda
Penceresi kapalı odalarda
Bunalıyorum.
"Seni seviyorum" deme bana
Değdirme ellerini ellerime
Onsekizime dönüyorum ağarmış saçlarımla
Yayından çıkmak üzere bir ok oluyor kalbim
Çarpıyor boğazımda
Boğuluyorum.
"Seni seviyorum" deme bana
Yorgun kalbim dayanmıyor bu heyecana
Yanıyor ellerim,ayaklarım
İçime kar yağsın istiyorum.
"Seni seviyorum" deme bana
Uçuyorum kuşların kanatlarında,
Bir dağ doruğundan aşağılara doğru süzülüyorum.
Kısacası;
Kaldıramayacağım bu yükü, bu yaşta
Yoruluyorum.
Ama yine de sen
Sakın vazgeçme beni sevmekten,
Yalnız, söyleme bana beni sevdiğini,
Yaptığım çılgınlıklardan
Utanıyorum. ​

 

Bitti mi leylak mevsimi,
Gel git sevmeler... (kıyısında mıyım?)
Yanıldın!..
Ellerin bana kalmıştı çünkü
Ve
Benden topladıkların..(kum, martı ve yosunlar...)

Kaç kez kırıldı sular (tuzdan cam gözlerim..)
İpliğin dokunurken yağmurlarda..(tefesinde yüreğim...)
Taçlandı gök kuşakların..bir uçtan bir uca..
Unuttum!.
Kaç renkti gökyüzünde bulutlar..(leylak deme sakın!..)

Morunda gecem,
Turuncusunda yangın yerim (canım!..)
Bırakıp kaçtın...(kapandı geçitlerim)

Leylakları özledim durdum (karbeyazı tenin..!)
Ve nisanı,
Ve mayısı,
Ve en uzun günde koşacağım haziranı...(ahtapot kolları hasretin..)
Gelmedin...(bitti demek vereceklerin..)

Küle döndü
Yangın yerim...( söndürmedin..)

 

Bir zamanlar ellerimde kocaman bir şamdanla dünyana girip
içinde kararan ne kadar nokta varsa her bir köşesini aydınlatmaktı
amacım , ama olmadı.
içinde öylesine kuvvetli esen bir kasırga vardı ki , elimdeki mum
alevi birden söndü ve ben de seninle birlikte karanlığa gömüldüm.
Şikayetçi değildim , nasıl olsa bir yolunu bulup seni çıkaracaktım
aydınlığa. Ama olmadı sen inatla bana karşı durdun.
Oysa ne kadar da mutluydum.
Hayatımdaki vaktin sanırım doldu , artık gitme zamanın geldi. Kim
bilir belki bir yerlerde benim gibi sana ihtiyacı olan birileri
vardır , zorla tutamam ya seni.
Anladım ki insan ne kadar severse öfkesi de o kadar büyük oluyormuş.
Kızıyorum ama sana değil , öfkemin zamansız gelişine. Senin şafağın
daralıyor, benim nefesim.
Ne zormus ayrılık!

Hani hiç gitmesen , hiç bitmesen diyorum ama işte sadece lafta
kalıyor. Ayrılığımız dünyanın yerle bir olması kadar zordu. Hiç
hesaba katmamıştık aramıza girecek kilometreleri.
Ama bir türlü sevmedin benim şehrimi. aydınlığımı sevmediğin
gibi........ve gittin.
Simdi gidişinin vurgunlarındayım!!
Yaşamıyor değilim ama ben de bu şehri sevmez oldum!​

 

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum


Özdemir Asaf​

 

Uslandım değiştim inan bitti
O çılgın, o serseri kız gitti
Hasretinle büyüdü gönül
İnadım beni terketti
Sana gördüğün renkler yetmiyor
Bunu bilirim
Bana gözlerin yeterdi
Işığıydı cennetin
Sen hep aynısın
Hep aynı, gem tutmuyor yüreğim
Kaygısız deli
Ayak seslerin hani
Gelmezsin kahretsin
Bilmezler ne hainsin
Sen kurtar Yarabbim
Yanıyorum ateşlerde
Sormazsın beni bilirim
Kırmazsın zincirlerini
Sen kurtar Yarabbim
Yanıyorum ...


Yıldız Tilbe

 

Hangi şiire başlasam suskunum sana
Dağ göğsünde bir kaya diliyle suskun
Güneşte kavrulan bir kum tanesi
Çatlayan dudaklarım oluyor her gece
Yağmura suskun yaşamaya suskun
Haykırabilsem…
Belki bir nehir köpürebilir sesimde
Silinebilir kuraklığın bütün izleri
Upuzun çöller vadileşebilir içimde

Hangi güzelliği özlesem suskunum sana
Yürek boşluğunda bir of kadar suskun
Özlüyorum seni masmavi
Koşuyorum sana bembeyaz
Ve kahroluyorum bir anda kapkara
Ah oluyorum
Of oluyorum
Ve susuyorum
Oysa haykırabilsem
Işık yumağı bir pınar olur soluğum

Hangi türküye uzansam suskunum sana
Ağıt ağıt, özlem özlem suskun
Tut ki vurulmuşum
Aşktan ve kandan bir damla olmuşum
Bir saçlarının rüzgârına
Bir de ağzının kıyılarına konmuşum
Hangi dalga silebilir beni senden..?
Hangi kasırga koparabilir..?
Ben saç tellerinde bir ezgi olmuşum
Coşkuların her şahlanışında
Sana deprem deprem susmuşum
Ve sana susmaktan inan ki yorulmuşum

Yeter olsun gözlerinde ışık fırtınası
Sözlerinde baskı yasası yeter
Hangi kavgayı özlesem suskunum sana
Zafer sabahlarında gece kadar
Bayram sabahlarında yas kadar suskun

Al bu suskunluğumu, al artık...
Al ki
Bütün gürültüler kahrolsun...!!!
​

 

beni hiç terketmeyecek beni arıyorum
hatalarımı hep affeden
rüyalarını benden esirgemeyen
hayata umutla bakmamı sağlayan

beni arıyorum

kaybettiğim benliğimi arıyorum. Yolda olmamakta ısrar eden, durduğu yerde dünyayı seyredalan ve bununla yetinmeyi bilen benliğimi.

arayanın aramaktan başka derdi yok

bu derdi gözardı edebilecek bir kimlik istiyorum kendimden. Beni ve kendiliğimi aynı kefede barındırabilecek bir yaklaşım istiyorum. Ben bunları hakettim

ısrarla istiyorum. ​

 

BÜTÜN GÖRÜNEN DÜŞLER BENDEN SANA
SAKIN GÖZÜNÜ KAPAMA
BU BİR SİS
UMUDUMDAN SANA....​

 

Hayat bir ürpertidir kuytularımda,
Hayat, ayak sesleri uykularımda...

Hayat bir özleyiştir umutlarınla ;
Sırları gizleyiştir kuşkularınla...

Bir kapı açılır : yüzün görünür...
Hayat yanılgıdır duygularında.

Bir heyecan bir telaş...bir oyun, binbir gece
Sevgililer sahnede ; bir karışık bilmece...

Çok uzak anılar... çocukluğumuz
İlk öpüşün coşkusu...unuttuğumuz

Hayat bir aksisedâ uçurumlarda ;
Dağılır paramparça karşı yarlarda..

Bir üçüncü göz gerek : hayat sevgidir ...
ÇÖZ ARTIK GÖZLERİNİ ... OYUN BİTMİŞTİR !!..
​

 

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 556x224 and weights 133KB.




Mutsuzum, en az senin kadar yalnızım.

Azım, çoğalamıyorum.

Koşup gelmek istiyorum yanına, gelemiyorum.
Bir yangının tam ortasında bu kalbim.
Kor halindeyim.

Her saniye, her dakika ve her saat yanıyorum.
Sonra yavaş yavaş sönüyor, dumanımı savuruyorum.

Güne ve geceye karışıyorum.

En az senin kadar yalnızım, kalbim gibi soğuk.

Kalkamıyorum,

Doğrulamıyorum.

En az senin kadar köhneyim.
Senin kadar yaşlıyım daha yolun yarısına gelmeden.

Bir başkasının biçimine bürünmek bu olsa gerek.
Sevmek mi dersin buna.
En az senin kadar sorgusuz
Ve bir o kadar cevapsızım.​

 

Yazmamı bekliyorsun hep;
senin "ne" kadar önemli olduğunu.
Beyazı ters çevirebilsen, istemezdin belki.
Bağırmamı istiyorsun hep;
"sensiz yapamam" diye..
Sağır kalsan, istemezdin belki.
Saymamı istiyorsun sensiz saatleri;
"anlamsızlığımın en çekilmez hali" diye.
Zamanını yitirsen, istemezdin belki.
Anlatmamı istiyorsun hep;
İçinde seni andıran renklerin tamamını.
Bütün renkleri tüketseydin, istemezdin belki.
Bunların hiçbirinin olmadığını düşünüyorsun belki.
Bil ki;
Dilim söyleseydi,
Elim yazardı belki...

 

Sabahları hiç olarak kalktım yatağımdan..
Aşk yoktu yüreğimde artık,sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı..
İmkansızdı herşey artık..
Çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra..
Dönemezdik...
Göremezdik...
Gülemezdik...
Ve tekrar sevemezdik...​

 

Yollarimiz burada ayriliyor
Artik birbirimize iki yabanciyiz
Her ne kadar aci olsa, ne kadar guc olsa
Her seyi evet her seyi unutmaliyiz

Her kaderin tesellisi bulunur, uzulme
Insan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir gecer, yillar gecer
Sen de unutursun bir gun gelir

Hic yasamamiscasina, hic sevmemiscesine
Unutursun o gunlerimizi, gecelerimizi
O gunlerce gecelerce sevismelerimizi

Her seyi evet her seyi unutabilirsin
Hatta butun yazdiklarimi satir satir
Kalirsa, icinde bir derin sizi kalir​

 

Sevmek Paylaşmaktır..



​