Erkek: 'Seninle çıkmaktan bıktım.Artık buna bir son verelim.' Kadın: 'Ayrılmak istediğini hiç fark ettirmemiştin, şaşırdım! ' Erkek: 'Seninle olan herşey çok güzeldi ve hep öyle kalacak.' Kadın: 'Gitmek istiyorsan; elimden hiç bir şey gelmez. Nerede yanlış yaptım acaba, sorun neydi? Erkek: 'Sorun herkesin kendince bir dünyası ve yaşantısının olmasıydı.' Kadın: 'Bu her insanda aynıdır zaten.Ayrı uğraşlar ayrı zevkler ayrı evler.' Erkek: 'Neden de bu zaten.Ayrı evler.' Kadın: 'Biraz açar mısın? Anlayamadım' Erkek: 'Ayrı evlerde yaşıyoruz bunu kast ettim.' Kadın: 'Ehhhhhhh yani olması gereken bu.' Erkek: 'Hayır olması gereken bu değil. Kadın: 'Saçmalıyorsun ailemi bırakıp yanına taşınamam ya! Hangi ülkede yaşadığımızın farkında mısın? Erkek: 'Elbette farkındayım.Yanıma taşınmanı istiyor olmam normal. Kadın: 'Haklısın yanında olmamı istemen doğal ancak dediğin gibi sanırım ayrılmalıyız.Seninle aynı çatı altında bulunamam.' Erkek: 'Beni hayel kırıklığına uğrattın.Aynı evi paylaşmak istemeyeceğin aklımdan geçmemişti. Kadın: 'Gitmeliyim geciktim.Evde işlerim var. Merak ederler. Erkek: 'Konuyu değiştirmekte üstüne yok Kadın: 'Peki ayrılma kararına saygı duyuyorum. Erkek: 'Öyle birşey dediğimi hatırlamıyorum. Kadın: 'Bugün aklın başında mı? Buluştuğumuz andan beri ayrılıktan bahsediyorsun.Kabül etmeyeceğim önerilerden konuşuyorsun. Erkek: 'Hayatım aynı evi paylaşmak istediğimden ne anladın sen ALLAH aşkına.' Kadın: 'Aklım karıştı.Şeyyyyyyy beeeeeeeeeennnnnnnn.' Erkek: 'Her sabah yanımda uyanır mısın. Kadın: 'Olmaz demiştim sanırım sana.Kırıcı oluyorsun. Erkek: 'Öffffffff yaaaaaaaaaaaaaa...Ne kadar da zormuş bunları konuşmak. Kadın: 'Tamam daha anlayışlı insanı bul.Mutlu olursun.' Erkek: 'Ne çok konuşuyorsun. Kadın: 'Demek çenem düşük öyle mi? Erkek: 'Ya bir sus ya hem dırdırcı hem de anlayışsızsın. Kadın: 'Bunları söylemek için yıllardır neden bekledin.Sıkıntın başladığında ayrılalım diyebilirdin. Erkek: 'Saçmalama ya anlayışsızsın.Evlenelim diyordum bir türlü susmadın ki söyleyeyim. Kadın: 'Ne, ne, ne? Aman Allah' ım
