''İlk ateşi sen yaktın Son yangın da senden olsun Senin canın sağolsun...'' Bilmeliydim Bir sabah çekip gideceğini Dünyayı başıma yıkıp gideceğini bilmeliydim Ve sen daha kırmadan bu aşkın kalemini Ben herşeye eyvallah deyip Çekip gitmeliydim bu şehirden Ben yakılacak adamım bu şehirde Sana böyle yandığım için Ben asılacak adamım bu şehirde Seni böyle sevdiğim için Oysa Neler öğretti hayat bana Gülerken ağlamayı Sırtımdan vurulmayı Aç susuz yaşamayı... Daha neleri öğretti hayat bana Bir sana yalvarmayı öğrenemedim Bir de seni unutmayı Ben yakılacak adamım bu şehirde Sana böyle yandığım için Ben asılacak adamım bu şehirde Seni böyle sevdiğim için Sen sahte mutlulukların süslü prensesi Sen sosyetik barların şımarık sokak kedisi Sen mutluluğun korkak faresi Sen hep aynı gecelerin Hep aynı şarkıların Hep aynı masaların vazgeçilmez mezesi Senin cirit attığın sokaklarda Ne gezer aşkın vefanın gölgesi Çek git artık! Yaşanmasın bir daha aşkın böylesi Çek git artık! Bitsin burada bu aşkın hikayesi Oysa Bir yudum mutluluğun için Yollarına bir ömür serdim Oysa Bir gelişin için Sokaklarına binlerce sabır ektim Hasretse hasret Acıysa acı Uğrunda en kralını çektim Üstelik yalnız ve tektim Senin bir taş olduğunu nereden bilecektim? Biliyorsun... Seni bebekler gibi sevdim Seni çiçekler gibi sevdim Seni melekler gibi sevdim Çünkü sen Tapılacak kadındın (!) bu devirde Oysa ben Sana böyle yandığım için Sana böyle kandığım için Seni böyle sevdiğim için Asılacak adamım bu şehirde Yakılacak adamım bu şehirde Git git artık... Güle güle! ... Ahmet Selçuk İlkan
