Ayrılığa yazıldı yaşam… Mavi eflatun arasıydı sevdi(m) Denizlere taştım Su olup dizlerine aktım Çocuktum. Gidip gelirken kelimelere yetişemedim. Çocuktum uçurtmam koptu uzaklara Elimde makara sar sar bitmedi yaşlarımla O yüzden maviye küskünüm baba. Hala saklarım o resmi Hani çam ağacının karlı dalları altında Kirazlı berem vardı benim de Sol yanımın benzeri Ayazlar var bu şehirde. Karpuzdan fenerler unutuldu Rüzgâr eskisi gibi değil üzgün esiyor Bahçede çiçekler de gülmüyor. Çıplak kalır mı insan yeryüzünde Öykünürken tenim gidişine Ressam çığlık çizdi tuvale Meze oldu dudağımdaki bükülüş Bakışlarım kan revan içti. Şimdi ucuzladı sevgiler Sen gideli çıkmaz sokaklar çoğaldı Nisan bıraktığın gibi yağmur… Annem bekleyiş eker her güne Şarkınızı söyler sessizce “Senede bir gün” diye İçten içe söylemediklerimiz birikir de Her yer ateş salıncağı sallanır durur. Seni sevmenin adı dizelerde Özlem o en ağır pranga taşıyamadığım Gözlerim… Kendine ağır bulut peltesi. Yağdıkça yağmur seni dilenen ben.
