Haydi tut ellerimi sıcacık yürüyelim Bulanık bir sonbaharı saçlarına sindirerek Eski coşkular yoldaşı çınar gölgelerine Bastırılmış tutkuların deprem kuşaklarına Hırslı çocukların yürüdüğü sokaklara Al kurumuş yapraklar gibi sakla bu hüznü Ölümle oynayan çocuklardık daha Alaca gömleklerimiz sızıyordu tenhalara İşte yine pencereden atılmış İntihar süsü verilmiş bembeyaz bir yüz Bir kadının sevdasını bıçaklıyor güz Herkes dulbaşına kalıyor Çiçekler çürüyor Çürüyor solgun dostluklar Bir nabız vuruşu duyulsun tut Ölü kentin aylak karıncaları saklasın suskusunu Devinsin sarhoş yosunlar durmadan Edilgen kaygıların burgacını tırmanalım Tutunalım karanlık dallarına selvilerin Kimselerin duymadığı çığlıklarımız Ulansın birbirine Tut ellerimi sıcacık tut. AYDIN HATİPOĞLU
