Ben kargaşalığın çocukluğunu oynuyor, Soytarısı olmayan kelimelerin krallığını yapıyorum. Ve ölülerimi yatırıyorum gözlerime. Her masal kendinden kaçıştır derdin, Ve her masal bir kahraman yaratır içinde. Kirpiğine asılı kalıyor masal.. Gidişlerini imzalıyor kahraman. Ve şimdi aşk kendi ölüsünü taşıyor omuzlarında. . Kimsesizliğimin kimliğine suret olmayacak mısın yoksa? Aynalarda göremediğim hükümsüz yüzümü, yüzüne kabul etmeyecek misin? Ey boğazıma kadar battığım yağmur, hadi al beni! Gözbebeklerinde yıldızlar eriten gece, hadi boğ beni Kimsesizliğimin kimliğine suret olmayacak mısın yoksa? Aynalarda göremediğim hükümsüz yüzümü, yüzüne kabul etmeyecek misin? Ey boğazıma kadar battığım yağmur, hadi al beni! Gözbebeklerinde yıldızlar eriten gece, hadi boğ beni...!
