Küçük bir çocuktum sadece.. her gece başka bir dünyanın sabahına uyanacağını sanarak gözlerini kapayan.. Minik bir soluktum öylece.. her sabah aynı evin aynı duvarına bakarak gözlerini açan.. Tuhaf bir umuttum sadece.. her gece yastık altı ağlayan.. Masum bir buluttum öylece.. şehrin pisliğinde maviliğini beyazlığını unutan.. Suskun bir sorundum sadece.. beyazın her tonunu siyahlara boyayan.. Silik bir ümittim öylece.. acılara boğulursam nefesim kesilir ölürüm sanan.. küçüktüm çocuktum miniktim soluktum tuhaftım umuttum masumdum buluttum suskundum sorundum siliktim ümittim.. büyüdüm büyütüldüm mecbur bırakıldım koştum koştum koştum soluksuz kaldım sıradanlaştım umutsuzlaştım kirlendim yağdım yağdım yağdım konuştum çözüldüm kesinleştim ümitsizdim.. anladım.. büyümek koşmaktı mecburen koşmaktı koşmak nefessiz kalmaktı nefessiz kalmak sıradanlara özgüydü sıradanlar umutsuzdu umutsuzlar kirlenmişti kirlenenler dolup taşıp yağmıştı yağdıkça konuştular konuştukça çözüldüler kelimeleri gittikçe kesinleşti keskin kelimeler ümitlerini yıktı yok oldular hepsi ve adına "HAYAT" dediler bunun..
