Sanma ki kuytu bir köşeye sığınıp saatlerce ağladım gidişinden sonra.Sanma ki gülümsemelerimin gözbebeklerine yağmurlar yağdı yokluğunun ardından bakarken.Bilesin ki yüreğimin hiçbir köşesinde acılar adımlamadı duygularımın kaldırımlarını…Zamanımın tek bir lahzasında bile aklıma gelmedi hayalin..! Şimdi kurşuni gecelerin buğusunda dünlerimin üstüne çizgi çekmek için sabahlıyorum.Sırf geçmişin cam kırıkları yarınlarıma giden yollara dağılıp kanatmasın ayaklarımı diye… Yoo hiç üzülmedim kapıyı çarpıp çıkarken sen…Ağlamadım gizli gizli odada valizini toplarken…Sensiz kucakladığım ilk sabahı nefret kokan günlerime eklemedim.Yüreğimde uçuşan kelebeklerin kanatları kırılmadı.Saçlarım darmadağın,alalade elbiselerle karşılamadım hiçbir geceyi senden sonra. Nasıl unuturum diye çırpınıp durmadım günlerce.Yokluğuna nasıl katlanırım diye düşünmedim hiç… Görüyorsun işte sebepsiz çekip gidişin bu saydıklarımın hiçbirini yaşatmadı bana. Çünkü… Çünkü ÖLDÜM yar… Öldüm ben senin gidişinin ardından… Şimdi söylermisin bana,yaşayan bir ölü ne hissedebilirki? Yaşayan bir ölü neyin savaşın verebilirki? Unutma yar sakın unutma ! KATİLİMSİN ..!
