Semerkand'da Bir Mecûsî büyücülük yapıyor, etrafına pek çok kişiyi topluyordu. Mecûsî, hem ateşe tapıyordu. Ateşin içine giriyor, insanlara ateşin yakmadığını gösteriyordu. Kendisini izleyenleri çok etkiliyordu. Kimilerini de ateşin üzerinde yürütüyor, seyredenlerin inançlarını altüst ediyordu. Bu durum, halk arasında çok yayıldı. Söylentiler çoğaldı. İnsanların gönül dünyası ve inanç esasları karıştı. Derken, müminler arasında büyük bir fitne baş gösterdi. Bunun üzerine Muhammed Masum hazretleri dervişlerine büyük bir ateş yakmalarını söyledi. Daha sonra şöyle dedi: ben bu ateşin içine gireceğim. Allahı zikredeceğim. Mecûsîye de söyleyin gelsin. İşin gerçeğini Allah gösterecektir. Belirlenen günde halk toplandı. Muhammed Masûm hazretleri ateşin içine girdi. Ateş onu yakmadı. Tıpkı Hz. İbrahim aleyhisselâma serin geldiği gibi... Ateş yeri güllerle, yeşilliklerle örülü bir gülistan oluverdi. Mecûsî ise tapmakta olduğu ateşin bir müslümanı da yakmadığını görünce dehşete düştü. Böylece insanlar üzerindeki tesiri kırıldı. Yenik düştü ve çekip gitti.
