Hangi heceye dokunsam,gözyaşlarımın rengine boyanır saatler...Masumluğunu yitirmiş dakikaları adımlarken,akreple yelkovanın gölgesine zincirlenir duygularım.Anladıklarımı anlamadım sayıp düşerim yine yollara, bilinmez ve hesabı tutulmaz bir vakitte... Bilirim, boşunadır adımlarımın çığlıkları..! Bilirim,susuzdur gözbebeğimin pınarları..! Kaç kere denedim bir bilsen...Kaç kere yırttım yüreğimin kanatlarında takılı kalan mektupları...Her seferinde kalemim ağladı,koşup topladı gönlümün ıssız sokaklarından parça parça parça dağılmış sayfaları...Üşenmeden,yorulmadan biraraya getirdi yüreğimin hecelerini... Farkında değildi oysaki...Bir araya getirdiği her hece yüreğime saplanan bir kurşundu...! Mektuplarımdaki sayısız cümlelerin sayısız kurşunuyla vuruluyor yüreğim... Ve artık biliyorumki ölüme 5 var........
