Balbay da aynı çiviyi çaktı, “Ben buradayım, Örnek nerede?” diye sordu. Mustafa Balbay’ın Savcıya; “Beni darbecilikten içeri koydunuz, darbe günlüklerini yazdığını iddia ettiğiniz emekli Oramiral Özden Örnek niçin dışarda?” diye sormakta bin defa, bir milyon defa hakkı var. Ne tuhaf çelişki! Gazeteciyi, profesörü, avukatı, işadamını, yazmışı-okumuşu; “sende darbe niyeti seziyorum, darbe yapacağını hatıra defterine yazan oramiralle yakın durmuşsun, Cumhuriyet mitinginde yürümüşsün” diye içeri al, yapılmamış darbenin günlüğünü tutan orgenerale dokunma! Dokunmuyor mu? Dokunamıyor mu? Sormak gerekli; bu sivilleşme adımları niçin tuhaf, garip ve yarım yürüyor? Ordu sivile bağlı olmalı, şeffaf ve hesap verir olmalı rüzgarı da niçin yarım-yamalak ve yuttur gitsin-kaydır olsun estiriliyor? Yeni yılın bütçesi hazırlanırken, eski yıllarda ne olmuşsa aynısı gerçekleşti; “şeffaf ve hesap verebilme” rüzgarı ordu harcamalarına bu yıl da hiç uğramadı. Çok tuhaf değil mi? *** Demokratikleşme diyorlar. Sivilleşme diyorlar. Avrupa Birliği diyorlar. AB kriterleri diyorlar. Vesayete son diyorlar. Statükoculuk bitsin diyorlar. Büyük Millet Meclisi’nde Bütçe Plan Komisyonları’nda; geçmiş yıllarda olduğu gibi askerler “tehdit değerlendirmesini” yine kendileri yaptılar, yine bu tehdide göre yapılandırma tespitini de kendileri kurguladılar, buna göre bütçe istediler. Milli Savunma bütçesi, geçmiş 86 yılda olduğu gibi yine aynen ve hemen hemen hiç tartışılmadan geçti. Niçin? Çünkü sivilin TSK’ya direktif verecek becerisi yok. TSK’nın bu sivil direktife uygun “kuvvet yapısını geliştirip geliştirmediğini kontrol edecek ve ayrıca buna göre bütçeye para koyacak ve koyduğu paranın doğru harcanıp harcanmadığını kontrol edecek” kadrosu yok. *** Sivil kadroları yetiştirmemişsen; “gerçekten demokrat oldukları için değil CIA’nin iteklemesiyle orduya vuruyorlar” diye kuşkuya düşenler haklı çıkabilir. Ordunun harcamalarını kafesten çıkartabilecek sivil bir kalite üretemedikten sonra “Kafes Operasyonu” adını verdiğin basına sızdırılmış “vurma ve kollama” haberlerle toplumu bir süre uyutur, kendi kendine şişinirsin! En demokrat benim. En korkusuz benim. En halkçı benim. Kabarırsın, kim tutar seni! En demokrat, en korkusuz, en halkçı sensen; “Mustafa Balbay içerde fakat darbe günlüğü yazmış emekli Oramiral Özden Örnek niçin dışarda” ve yeni bütçe yapılırken “ordu harcamaları niçin yine kafeste” diye sorarlar! Dün manşet olmuştu. Habere bak! İntihar eden Ali Belgütay Varımlı adlı bir emekli albay varmış. Ne ürettiği, neyi becerdiği, neyi alıp sattığı bile bilinmeyen Sabri Donat adlı bir işadamının yüklü parasını yurtdışından yurda sokmak için aracı oluyor. Bu intihar eden albay, Başbakan ile görüşüyor, Özel Kalem Müdürü ile görüşüyor, MASAK’ın Başkanı ile BDDK’ının Başkanı, Emniyet Genel Müdürü, Hazine Müsteşarı ile görüşüyor... Bir yığın yüksek makam sahibiyle de görüşüyor. Hiçbirisi kalkıp da; “Yahu sen asker bir adamsın, senin para transferiyle ne işin alakan var, ne yüzle bize geliyorsun...” dememiş, diyememiş. Heryer Kafes! Baştan aşağı kumkuma! Necati Doğru /VATAN
