bir adım ötede sanki dokunsam gölgeme kaybolacak kaçıncı yorgun sabah bu esir düşmüş dünlere.. yaprağın düşünce biraktığı hüzün sakinliğinde tut/un/sam / tut/ul/muyor, kaçsam / kaç/ıl/mıyor zamansızlığımdan.. düş/sem.. / … dilimin kusuru yok bitmeyen bir ayrılık cümlesinde nereye koşsam, ılık bahar arifesinden bul/an/sam rüzgarın seyrince... / … ihtimaller dökülen yalnızlık denizinde kaçıncı sefer bu yarım kalan bir kırlangıç çığlığından doğsam süzülsem dağlara.. kaç/sam.. / ... zehir olsam dilime kilit vursam sinsice hasretin kelamına sus/sam.. / … yüz çevirmiş bir duanın çığlıklarında kaybolsam şimdi bittikçe başlasam.. yit/me/sem.. / … mavisi sönmüş tozlu yollara sırtımı dönüp de içimi titreten ışığa yakıştırırken karaları; bir nida yapışıyor boğazıma düğüm düğüm.. uykusundan kaldırmaya kıyamadığım bir çocuk yüzü ki; avuçlarımda kayboluyor parmakları. sonları hep baştan yitiren yürek alacasında bir yenilmişliğin can çekişiyor biraz korkak, titrek titrek.. sevda oluyor sonra sessizliğin adı.. feryat figan yol almaya can direten.. bir nida yapışıyor ki boğazima düğüm düğüm; çıt yok.. söylesem / söylenmiyor, git/sem.. / gidilmiyor.. gidemeyişimsin..
