Hiç düşünmemiştik mi? Ben başka korkuların girdabında başımı dik tutmaya çalışıyordum, sen gideceği yere kadar diyordun. Ama bir şey vardı içimizde ağırlaşan Adı konulmayan,adını bilemdiğimiz Hiç bir şeye benzetemediğimiz Ağrısını ruhumuzada hissettiğimiz, Ama bizim olan,içimizi ısıtan bir şey.. Önemlimiydiki? Adını koyamasakta,tanımlayamasakta, o bizimdi, O güzeldi, o büyüktü O değerliydi, Ve nazlıydı.. Ama şimdi bir harabe gibi kaldı yüreğimin tam ortasında Öksüz ve yaralı kaldı, Susuz kaldı bir kum yığını gibi.. Şimdi kime sormalıyım bu kaçıncı kilometre taşı? Nerede yorulduk biz Nasıl kopardık yürek bağımızı Nerede çözüldük Nezaman başladı yaprak dökümü Bu son yazdı bitti..Gidiyorsun Ve dökülüyorum ayaklarının dibine bir bir Sen kal ben giderim Yüreğimide götürürüm Gideceği yere kadar Gömüleceği yere kadar sen kal... Bu şehrin gözyaşı beni boğar Koparım dağılırım Sen kal... Kalmalısın ki Arkandan ağlamasın bende bıraktıkların..
