Sanma unutulur kalp ağrısı zamanla Her şeyi unutarak yaşanır sanma… Bazen sanıyordum ki sen hep vardın… Bazen sanıyordum ki, sen hep olacaktın..Yüreğimdeki sevgi kimliğini yitirmeyecekti zamanla… Ben hep senin olacaktım. Sen hep bana aynı gözlerle bakacaktın. Sana ilk kez dokunduğum o karanlık akşamdaki gibi, birden bire oluverdi her şey bizim hayatımızda… Bizim bir hayatımız var mıydı onu bile bilmiyorum şimdi… İstanbul’a sanki bir dua gibi, bir sihir gibi yağıyordu kar. Karanlık sokaklarda yürüyorduk hiçbir yere varmayı ummadan. Bizi bekleyen hiçbir şey yok sanıyorduk. Oysa ne çok şey varmış.. Ne çok şey yaşanacakmış… Neydi bir arada tutan şey ikimizi Birleştiren neydi ellerimizi Bırak Bana anlatma imkansız sevgimizi Sevmek bir çok şeyi göze almaktı… Birden bire dokunduğun ellerim bir mucizeye tanık olur gibi ısınmıştı birden bire… Sonra bir mucizenin bitişine tanık olduğunda da yine onlardı gözlerimi kurulayan… Ne başlarken, ne biterken canımı acıtmadı bu mucize… Belki biraz ağladım… “Bana gelişin bir tesadüf mü” demiştim gülerek. “Tesadüf diye bir şey yoktur yaşamda” demiştin sen de… “Ben her şeyi göze alıp geldim…” Giderken de her şeyi göze aldın biliyordum… Ben de… Bir tek sevmeyi göze alamadık… Belki bu yüzden imkansızdık… Harcanmış zamanlar yeniden yaşanmaz ki Geç kaldıktan sonra arama boşa… Gelişin de tesadüftü gidişin de biliyorum şimdi… Hayatımdan öylece geçip gitmek için gelmiştin… Geçtin… Gittin… Oysa sen hayatta tesadüf yoktur demiştin… Oysa sen kalmak için gelmiştin… Öyle demiştin… Oysa Geç-tin… Gittin… alıntıdır
