Uzaklara sesleniyordun inatla… Yüreğinin sesine ses verecek bir yürek arıyordun çaresizce… Hayatın acımasızlığına inat sevmek ve de sevilmek istiyordun yüreğinde yaşayan temiz duygularınla… Bekledikçe içinde kaybolduğun meleğini düşünüyor, gelmesi için ağıtlar yakıyordun her an… Hayatın anlamsızlığı yüzüne yansırken bir parça da olsa kaybediyordun içinde sevgiye değer veren o masum çocuğu… Yürüdükçe ayaklarına batan dikenler canını yakıyordu yakmasına ama sen sabırla hayata tutunuyordun sevdiklerin uğruna… Senin için aşk yoktu… Aşka inanmayan yüreğin nasır bağlamıştı zamanla… Senelere meydan okuyan ve yüzüne baktıkça tazelenen gülümsemelerin her dem gamzelerindeydi… Hayatın acılarına rağmen kaybetmiyordun o tatlı gülüşlerini… Neleri çalmıştı hayat senden bunun bile hesabını yapmaksızın ilerliyordun hayat yolunda… Adına “Aşk” dediğinde susuyordun, “Sevgi” dediğinde konuşuyordun… Geçmişin derin yaraları kabuk bağlamıştı ama nedense ellerini uzattığında ellerini yakacak deli sevda senin için yoktu… Güvenilmeyen sevgiler uğruna kaybetmiştin yüreğinde ki değerleri. Hayata anlam katacak bir sevginin var olmadığını dilin söylese bile yüreğin bir parça da olsa inanıyordu… Sahte insanların, yalan sözleri yıkmıştı ruhunu. Soğutmuşlardı seni hayattan dillerinden sana doğru akan yalan sözleri ile… Zamanı gelmişti belki de sevgiyi tekrar yüreğine almanın… Korkarak elini uzattığın melek duygularına yanıt vermişti… Acıları vardı yüreğinde senin gibi… Geçmişinin rahat bırakmadığı sevgiye lanet ediyordu dili… Herkes aynıydı onun için. Hayata anlam katan gerçek bir sevgi yoktu onun için… Nasıl olsun ki! Zamana karışıyordu acıları ama bir türlü kabuk bağlamıyor ve her güne bir damla gözyaşı armağan ediyordu… Ant içmişti yaşanacak en güzel aşka bile… Ta ki kendi yüreği gibi bir yürek karşısına çıkana kadar… Zaman durmuştu sanki. Hayallerle avuttuğu yüreği bulmuştu sevgiyi. İnanamıyordu… Bir elin sıcaklığını hissetmek onun için sadece rüyalardaydı. Hayaldi her zaman mutluluk… Ama şimdi hayali değil gerçeği yaşıyordu seninle… Güldüğünde mutlu oluyor, üzüldüğünde seninle birlikte üzülüyor… Yüreğinin yarısı sendin. Senelerce yaşanan acıların üzerine gelen bardaklar dolusu mutluluktun onun için… Geçmişte akıttığı gözyaşları ayakuçlarına mutluluk olarak dökülüyordu… Değer veriyor ve karşılığını alıyordu… Sevmek duygusuna sitem eden dili seninle birlikte sevgiye inanıyor. Yalan hayatın tek gerçeği olarak ömrünü ayaklarının altına seren sana teşekkür ediyor dualar eşliğinde… Zaman en güzel sevgileri yüreğine bırakma zamanıydı. Zaman beklemelere inat yanında nefes almaktı… Sevginin içinde yaşanan özlemek kavramına sitem etsem bile varlığına şükrediyorum… Seni bana getiren, yazın ılık rüzgârlarına teşekkür ediyorum… Mutlulukların en özelini gülümsemeler eşiğinde yüreğine bırakıyorum…
