Ey Hayat Kucakla Beni... Kalbimin kırıklarını toplayıp avuçlarıma Çekip gitsem bu şehirden Anılar incinir mi? Üşür mü? dalında bir yaz çiçeği Ve bilir mi? Bir sevgiye karşılık yüreğini kanatanı Bin ilmik atanı usuna Çekilen her tetiğe karşılık Kirpiklerinde Baharını saklayan yaşlı bir çocuğum ben Düşlerin yağmurunda ıslanmış gül izi Ağlamak istediğim her sahilde bir martı ölür Bir şiir vurur kıyılara / gücenik Değip geçer ellerime ihanetin rüzgarları İçimin ırmakları kurudu / bütün yapraklar soluk Hüzün kokuyor çiçeğim Hangi yağmurları müjdelersen müjdele Yeşermez bir daha yangının düştüğü yer Aşk da küstü Kim dinler kalbimin kırık sesini artık Ceylanların vurulduğu bir dağbaşı ıssızlığıyım işte Gelinciklerin ürperdiği şafak Ğülücükler kuruturum durmadan güz dudaklarında Giden dönmedi terketti bütün mevsimler Bir korkunç acıya düştümki Sırtımda kırk paslı bıçak kırkyerimden kanayan Avcılar vurdu küçücük serçe kuşlarımı Acılar tünedi sevincin tüneğine Giden dönmedi terketti bütün mevsimler Bir tek gül kalmadı ömrümün bozkırında Yalnızlığın en tenha kışındayım şimdi Kirpiklerimde yıldızlar saklasamda Bedenime buzdan rüzgarlar esiyor her gece Testisi kırık bir yolcuyum / yolum duman Hiç bir şey avutmuyor artık Uçsuz bucaksız bir uçurumun kıyısında kaldım Üşüyorum Ey hayat kucakla beni Mavikanatlarının altına al Sığınıp kalayım bir sevginin sıcak iklimine Nuri Can
