ELLerim kör olmalı bundan böyle kalemine Şiirlerime dokunamıyorum artık Oysa ki mısralarımdı BENİ ayakta tutan Canım yandığında ya da özlediğimde SENİ yüreğimdeki dizelere tutunurdum… ELLerim kör bakmalı bundan böyle kalemime Kağıtlarım sağır ve dilsiz kalmalı… Yüreğimde can bulan yangındır toz duman olmuş devasız bir yaradır !!! Kan rengine boyanmış günlerimi aydınlığa çevirecek bir kapı arıyorum O kapıdan girip bir daha ardıma bile bakmamak Koşar adım yaklaşmak nihai sona Sen hep yaşa sevdiğim…Hep mutlu ol… Ölümün yakıcı zehri ve dayanılmaz hüznü dokunmasın yüreğine… Unutma sakın BEN giderken senin payına düşen bütün hüzünleri can evime kilitledim...!!!
