Ebû Bekir Verrâk’ın küçük oğlu Kur’ân okumağa hocaya giderdi. Bir gün benzi sararmış olarak ve titreyerek erkenden hocasından geldi. Babası: – Ey oğul sana ne oldu? dedi. – Ey baba! Bu gün üstâdım bana Kur’ân âyetinden bir ders verdi. Onun mânâsını işittim, korkumdan bu hale geldim, dedi. – Ey oğul o hangi âyetdir? dedi. Oğlu: “Eğer küfrettiğiniz takdirde, çocukları ak saçlı ihtiyarlara döndürecek günden nasıl korunacaksınız?” (Müzzemmil sûresi, 17) Çocuk bu âyetin mânâsının heybetinden hasta oldu. Ölüm döşeğine düşdü, can verdi, öldü. Babası oğlunun kabrine giderdi, ağlardı ve der idi ki: – Senin oğlun Kur’ân’dan bir âyet işitti, can verdi, öldü. Sen ise bu kadar zaman Kur’ân okursun, hâlâ hukûk-ı ilâhiyeden çocuk kadar korkmazsın!
