Ellerimin arasından kayıp gidiyor hayat....kendimi avutmak için bulduğum herşey bir süre sonra anlamsız geliyor....birşeyler biterken yanı başında neyle avuna bilir ki insan... Kendimce oyunlar buluyor,sıkılıyorum bir süre sonra,kitaplar hiçbirşey anlatmıyor yada kendimi dinlemek canımı sıkmaktan başka birşeye yaramıyor.... Sense bir yerlerde kendine duvarlar örüyorsun....biliyorum ki ne kadar ararsam arayayım yanına gelebiliceğim bile kapı bulamayacağım...kendine duvarlar örüyor ve bizi dışarıya bırakıyorsun... Olsun diyorum, ördüğün duvarları maviye boyuyorum....çiçekler ekiyorum dibine,büyümüyorlar...mavilerim soluyor,sen susuyorsun...ben ölüyorum... Kendime yalanlar uyduruyorum,kendim bile inanmıyorum....oyunlar buluyorum sıkılıyorum durmaksızın birşeyler bitiyor içimde... Sana sorduğum soruların hiçbir cevabı yok aslında duymayı beklediğim...sadece sesini özlediğimden... Ellerimin arasından kayıp gidiyorumkendim bile tutamıyorum kendimi....ama olsun ben sana elimi uzatıyorum kurtar diye değil,sadece dokunmayı özlediğimden sana..... Senden başka bir nedenim yok.... Senden başka bir isteğim yok... Senden başka hiçbirşeyim yok... SENİ SEVİYORUM..... Duy diye değil.... Sadece kendime hatırlatmak için söylüyorum.....Duy Diye DegiL..
