Cahit Sıtkı Tarancı

Konu, 'Şiir Cafe' kısmında Gerrard-8- tarafından paylaşıldı.

  1. Gerrard-8-
    Offline

    Gerrard-8- Süper Üye Üye

    Kayıt:
    27 Mayıs 2009
    Mesajlar:
    1.176
    Beğenilen Mesajlar:
    0
    Şehir:
    Azerbaycan/Baku
    35. YAŞ

    Yaş otuz beş yolun yarısı eder.
    Dante gibi ortasındayız ömrün.
    Delikanlı çağımızdaki cevher,
    Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
    Gözünün yaşına bakmadan gider.

    Şakaklarıma kar mı yağdı, ne var
    Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz
    Ya gözler altındaki mor halkalar
    Neden öyle düşman görünürsünüz,
    Yıllar yılı dost bildiğim aynalar

    Zamanla nasıl değişiyor insan!
    Hangi resmime baksam ben değilim.
    Nerde o günler, o şevk, o heyecan
    Bu güler yüzlü adam ben değilim;
    Yalandır kaygısız olduğum yalan.

    Hayâl meyâl şeylerden ilk aşkımız;
    Hatırası bile yabancı gelir.
    Hayata beraber başladığımız
    Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir,
    Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

    Gökyüzünün başka rengi de varmış!
    Geç farkettim taşın sert olduğunu.
    Su insanı boğar, ateş yakarmış!
    Her doğan günün bir dert olduğunu,
    İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

    Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
    Her yıl biraz daha benimsediğim.
    Ne dönüp duruyor havada kuşlar
    Nerden çıktı bu cenaze Ölen kim
    Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar.

    Neylersin ölüm herkesin başında,
    Uyudun uyanamadın olacak.
    Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında
    Bir namazlık saltanatın olacak,
    Taht misâli o musalla taşında.

    Cahit Sıtkı Tarancı



    PAYDOS

    Paydos bundan böyle çılgınlıklara!
    Sert konuşmaya başladı aynalar.
    Yetişir koştum aşkın peşisıra;
    Bitirdi beni bu içki, bu kumar

    Ne saklayayım gaflet ettiğimi.
    Elimle batırmışım gençliğimi;
    Binip gideceğim en güzel gemi!
    Aldığını geri vermez dalgalar.

    Meyhaneler, sabahçı kahveleri,
    Cümle eş dost, şair, ressam, serseri.
    Artık cümbüşte yoksam geceleri
    Sanmayın tarafımdan hiyanet var.

    Yaş ilerliyor... Artık geçti bizden;
    Kişi ev-bark edinmeli vakitken.
    Gün gelince biz değil miyiz ölen
    Cenazemiz yerde kalmasın dostlar!

    Cahit Sıtkı Tarancı
     

Sayfayı Paylaş