Dokunuşun kadar yürek titreten gidişinin ilk sabahında zaman boğazımda bir düğüm Yarım kalmış bir öykünün satır başlarında arama artık kendini Gözlerinin kıyısında yakarken gemileri Martıların çığlıklarına adıyorum gülümseyişlerimi Mevsimleri ıslatıyorken vedalar Son bahar bir çocuk düşürüyordu kalbinden Yol yorgunu düşlerimi sırtlarken kalemim Dudağımda detone olmuş tüm kelimeleri kusmakla meşguldüm Düşlerimi sollayan ne idüğü belirsiz kelimelerin acıları dolarken içime Ağırlık yapsın diye de bağrıma basıyordum aşkın gizemini Susabildiğim kadardı hayat Ve konuşabildiğim kadar aşk Günahları aç karnına içiyorum ben Toplu intiharlar taşıyorum üzerimde Uydurduğum masalların inanırlığı kalmadı artık Kuyruklu bir yalandım ben Her şey başladığı yerde bitiyor şimdi Günahlarımın tam gölgesinde Öpeyim ve geçsin dedi hayat.. Çünkü en büyük günahtı seni sevmek Günahları aç karnına içiyorum ben Toplu intiharlar taşıyorum üzerimde Uydurduğum masalların inanırlığı kalmadı artık Kuyruklu bir yalandım ben Her şey başladığı yerde bitiyor şimdi Günahlarımın tam gölgesinde Öpeyim ve geçsin dedi hayat.. Çünkü en büyük günahtı seni sevmek Titrek ellerimle tenhasına dokunuyorum gecenin Yıldızların sırtına yaslıyorum kaçışlarımı Korkarken ben ağlamaya Kefilim oluyordu yalnızlık Su uyudu düşman içimde Günü düşürürken gece Kendime kalıyorum Gösterisine hazırlanan bir palyaçonun yüzünü taşıyor ruhum Gözyaşı kokan gülüşlerimde intihar belirtileri Parçalanmış gülüşlerimi dikmeye kalkışırken dudaklarım Çaresizliğimi kemiriyor gi-dişlerin Kendi elimle yıkıyorum ölümlerimi Ve taziyeler düşürüyorum boşluğuma Bir kaç ölüm daha gerek bana Yangına düşmek kadar cesursa yüreğin bu ölümleri bana lütfeder misin?
