Merhum bir aşkın gözlerinden hayata durmak kadar aciz ve yaşamak niyetiyle dolu bir sevdanın sözlerinden ölebilmek kadar yoksunum. Toprağa yaranamıyorum,yaşamaya bir tokat vuramıyorum. Söyleyiversin biri beni azrâ dilli kuyulara. Hâlime bir kefen diktirsin,koysun beni alacaklı günlerin en başına. Nem vardı benimden başka, kime ne borcum vardı!? Benden alınanların, sonra kimlere vardığını bilemiyorum. Diyemiyorum şikâyet sövgüsü sözlerle,kimseyi kimselere diyemiyorum. İnfilâk edilsin elemler göğsümden,çığlıklarımdan bir yankı daha kesilsin. Dayanamıyorum ,çekilsin bu belâ illeti ömrümden. Ne kadar susulacak varsa susarım ben.şimdi ateş makamında bir lâv ağlanıyor üstüme, hakkını vermeliyim.yanıp bir daha da dönmemeliyim. Bakî kalmak kime hâd!? Gitmeliyim,zehrolası bir sessizliğin içinde . Bitirilmeliyim ecel şefkatiyle. . .
