Cennet kevserleri kadar engin ve samimi olan ana kucağındayken kulaklarımıza fısıldanan duygu yüklü cümleleri, az veya çok hatırlarız. Küçüklüğümüzde heyecanlı ve sevinçli bir kaşif edasıyla dolaşıp koşuşturduğumuz günler, artık çok gerilerde kaldı. Şimdi hepimiz sahnedeki aktrisler olarak, karşımızdaki en büyük seyirci olan zamana karşı oynuyoruz. Yıllarca özlemle, sevgiyle büyütülen insan, artık hayat sahnesinin tam içindedir. Oyunun bu dönemecinde herkesin en büyük ideali, sağlığını kaybetmeden doğruy kararlar verebilmek, başarmak, içinde yaşadığı çağı idrak edip onunla bütünleşebilmek, bir başka deyişle, yaşamak sanatını öğrenmektir. Gizlenmiş İçerikGörmek İçin Foruma Giriş Yapınız. !
