Yaldızlı gecelerin sessizliğinden artık simleri bir bir toplayıp, Ve kanatıp bana dair sevdiğini söylediğin her şeyi, Senden soyunuyorum… Söküp gölgeni gizlediğin sokağa bakan tüm pencereleri, kendi ellerimle seni uzaklara uğurluyorum… Tam tükenmek üzereyken getirdiğin tahammülleri, seri sonu indirimlerden alınmış, bana bir beden büyük tüm düşleri, ve bir de son kullanma tarihi çoktan geçmiş kederleri yakıyorum kaderimle tutuşturup… Unutup geceler boyu kulağıma fısıldadığın tüm sözleri, şimdi seni kendi ellerimle uzaklara uğurluyorum… Pervasızca gelişlerini, “eksik yanım, canım, artık yanındayım” deyişlerini, dokunmalarına ait ürperişlerimi, sana ait tüm izleri siliyorum… seni çoğaltıp, beni azaltan her şeyi yasak ediyorum ve seni dönülmez yollara uğurluyorum… yarım yamalak anımsıyorum şimdi: “bir gün gideceğim, iyisi mi sen çok sevme yine de beni” deyişini… “şimdi git”diyorum ve ardından izlemiyorum bile gidişini… Elbet köz olur bir gün içimdeki kor… Bundan böyle Sağır sana zillerim, Kapılarım sana kör! Ben seni “yok”a sattım, Sen de beni “yok” gör!
