Eskiden,çok eskiden Fırtınalar kopardı denizlerimde Yaşamak isterdim Dalgalarla boğuşurken bile Şimdi yorgun bedenimde Yine fırtınalar kopuyor delicesine Belki zamansız diyeceksin yüreğim Belki gülüp geçeceksin Ölüm bile korkutmuyor artık beni Gözlerim öğrendi şimdi ağlamayı Yüreğim kıskanır oldu gözlerimi Delicesine esen rüzgar içimde Bir titreme ki sorma yüreğime Toprak kokuyor ellerim Şimşekler çakıyor beynimde Özgür bıraktım şimdi tutkularımı Hislerimi,duygularımı Azgın dalgalara bıraktım benliğimi Ne olacaksa olsun be gülüm Nereye varacaksa varsın düşlerim Nekadar güzel gözlerinin hapsinde ölüm Ben bu ölümü nicedir beklerim. SİGMA
