Ay çağırdı pencereye tam beyazdı dalların arasında buluştuk yine zor anlardı sanırım ayın on dördü olmalı bir de bahar Çocukluğumda ona vermişler uslu bir çocuk olmam için dolunayda gökyüzüne huyum değişmiş belki yıldızım da Şimdi büyüyen coşku yüreğimdeki eski yıldızımdandır arada bir çıkar ortaya sarı mor renkler dolar dünyama çocuksu, sınır tanımaz bahar gibi, martı gibi Belki bu geceyi bekleyip belki bir çocuk merakı ile perdeyi aralayıp aya uzanır, izini sürerim. Belki bu bol yıldızlı gecede Selimiye’nin dört ışıklı kulesi uzakta mevsimler gibi beklerken değişirim belki eski yıldızım içimde saklı
