Akşama doğru severim güneşi Bana benzediği için Yorgun,bitkin,rengi solmuş Sanki gücü tükenmiş gibi Ayakta duramıyor Uzunca bir yol çiziyor kendine Yakamozlar ışık sokaklarına Yavaşça kapatıyorum gözlerimi Uzanıp gurubun üstüne Sarılmak istiyorum güneşe Sarılmak dağlara,denizlere Sindirmek istiyorum hepsini içime Dertleşmek onlarla akşamları Yıldızlar dinlerken sessizce Hafif bir meltem yüzümü yalayıp geçiyor Bir titreme saç diplerimde Açınca gözlerimi birden Karanlıkta kendimi bulamıyorum. SİGMA
