Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar beni güçlü biliyor Onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyor Ben aslında gülerek geçirdiğim her günün akşamı ewde ağlarken, Onlar benim içimin sızladığını,yüreğimin yandığını bilmiyor... Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar beni kral biliyor Onlar beni kızdım mı dünyayı yakacak insan biliyor Ben aslında onun gözlerine bakmaya bile kıyamazken, Onlar benim bir erkek uğruna üzüleceğimi tahmin bile etmiyor Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar beni ağlamaz biliyor onlar beni üzüldüm mü bulunduğum şehri bulutlar kaplar biliyor Ben aslında odama kapanıp sitem duygusuyla bir köşeye sinerken, Onlar beni bir şeyin sarsacağını akıllarının ucundan bile geçirmiyor Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar bunu hiç bilmiyor Onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı bağlıyımdır hayata Ben aslında ölümle yaşam arasındaki ince çizgide bir o yana bir bu yana giderken; Onlar hala benim için hayatın büyük bir hayal kırıklığı olduğunu bilmiyor...
