Kendi hayatımı kendim çizmişim Yalan,hem de koca bir yalan Prangaya vurulmuş ruhunla Dramlarla dolu bir hayatı Neden istesin ki insan Mahkumum yaşamaya Zincire vurulmuş duygularımla Ancak nefes alabiliyorum Avutmak için acılarımı. Belki acılardandır isyanlarım Belki çaresizliğimdendir Umutsuzluğumdandır belki Gözlerinde ölümü beklemek gibi Avuçlarım terliyor Zavallı kalbim tutsak beynime Kaçıp kurtulmak istiyorum kendimden Mahkum benliğimden Ruhumu sıkan zincirlerden Kurtulmak istiyorum Şu an,açıp pencerelerimi Haykırmak istiyorum sevdiğimi Cesaretsizliğimi kırabilmek Çaresizliğimi gömmek yüreğime Bu kadar zor mu olur Sevdiğimi söylemek gözlerine sigma